Over ons

Ik ben van kindsbeen af opgegroeid tussen honden en zoals dat vroeger ging, het ras dat aan je passeerde werd je nieuwe huisgenoot. Zo hebben we eens een ruwharige teckels gehad, Berner Sennen, Stratiers, Basset Hound, enz.

Grappig genoeg was ik als kind zelf bang van honden. Ik werd gebeten tijdens een spel op een speeltuin en in het drama van het moment had ik daar toch een trauma aan over gehouden.
Echter na wat jaren, hebben we thuis een Basset Hound Tobias gehad, die mijn angst aanvoelde en die me mijn ruimte gaf.
Door elkaar ruimte te geven, groeiden we naar elkander toe.
En onze band werd nog eens zo hecht nadat ik tegen een zware ziekte vocht. Tobias hielp me er door heen op zijn rustige medelevende manier.

In 1997,toen ik zelfstandig ging wonen, heb ik mijn eerste eigen hond gehaald. Noah was een pup van de hond van mijn zus en de hond van de overburen... ja wel een accidentje op dat moment.... maar wat een verrijking in mijn leven.

Noah leerde me dat ook hij wat aandacht nodig had.
Ik heb vrienden en familie, maar voor hem was ik zijn enige houvast.
Noah maakte overdag wel het één en ander stuk. Zo zorgde hij er zeker voor dat ik een "witte Kerst" kon beleven door de kussen open te bijten en tal van andere deugnieterij.
Hier start dan ook ons Hondenschool verhaal. Noah en ikzelf gaan het engagement aan om tweemaal per week te gaan trainen aan de Honden Unief Leuven. En ja hoor, zelfs al twee weken na de start aan de hondenschool, was het destructief gedrag van Noah gestopt. Ik had "mijn" les geleerd. Ik moest leiding nemen en tijd maken voor mijn hond.Ik kreeg hiervoor in ruil een hond voor me die me onvoorwaardelijk graag zag en voor me wou werken voor enkel een "goed zo" of een knuffel van mij.

In de periode dat ik mijn huis verbouwde heb ik helaas moeten afscheid nemen van mijn tot dan toe grootste en trouwste vriend Noah.
De leegte die hij naliet was onverdraaglijk en dus ben ik me gaan inlezen in hondenrassen. Flatcoat Retrievers, Nova Scotia of Cockers spraken me aan. Allen sprankelende en actieve rassen, die mijn dagplanning goed zouden inpassen. Zo vertrok ik op stap naar verschillende fokkers om de rassen beter te leren kennen.

Na geruime tijd werd de knoop doorgehakt en ging ik voor een oranje Engelse Cocker Spaniël. Een ras met een eigen karaktertje. Een uitdaging, maar echt iets voor mij. Goed inlezen en voorbereiden en veel vragen stellen.

Elliott vervoegd mijn gezin. Een heel gevoelige hond die de zekerheid van een baasje nodig had. Op de hondenschool werd ik hierin gestuurd en begeleid. In deze periode maak ik ook kennis met tal van andere hondensporten zoals dogsurvivals en canicross, maar ook balancing speur en hondenyoga.
Er gaat een hele wereld voor me open.
Elliott doet het goed op de hondenschool, maar meer en meer merk je dat het presteren hem geen deugd doet. Steeds meer wordt hij onzekerder. Ik ga op zoek naar dingen die hem beter liggen. Intussen behaald Elliott met glans zijn gehoorzaamheidsbrevet,

maar merk ik dat deze sport hem echt niet meer ligt en dat hij nog puur het voor mij doet. We starten met speurwerk en wat bloeit mijn hond open! Zo mooi om te zien. Ook het deelnemen aan een survival vindt hij vooral heel leuk omdat hij zo dicht bij mij mag zijn. Samen obstakels overwinnen.
Ik geniet van deze momenten.

Zelf volg ik van mijn 17 jaar Yoga, maar de moment dat we bij Katleen Telemans een Doga workshop volgde was ik helemaal verkocht.
Ideaal om met mijn gevoelige cocker te doen... en ja dat was een schot in de roos. Ook de balancing klassen bij Sara Van Lindt was een schot in de roos.
Deze lessen blijven hangen ...

Ik was al een jaar of zeven aan het twijfelen om een tweede hond te nemen, want ja, ik werk voltijds en overdag zit mijn hond vaak alleen. Dat was bij Noah al en nu met Elliott opnieuw. Al mijn  vrije tijd gaat wel naar hen, maar toch. Tegen dat Elliott 2 jaar wordt besluit ik er voor te gaan. Een tweede cockertje wordt mijn keuze, want ik ben toch wel aan het ras gehecht geraakt. En zo vervoegd Ava Jools ons gezin. Elliott is op dat moment stevig 3 jaar en dat voel je. Hij is zelfzekerder en het jonge puppy zot is er wat af.

Ava is een totaal ander karaktertje dan Elliott en zij wordt een nieuwe uitdaging voor me. Wat ik al allemaal had geleerd lukte precies niet bij deze pup. Maar ik ga er voor.

Intussen ben ik al een interne opleiding aan het volgen voor hondeninstructeur gehoorzaamheid en start ik ook de opleiding aan de KKush St Hubertus. De kans om zelf voor klasjes te mogen staan,

 doet me openbloeien  en dit heeft duidelijk ook effect op mijn eigen honden. Ava doet het net als Elliott heel goed op school, maar op haar eigen karaktervolle manier. En van mij vraagt dit flexibiliteit. Maar hier leer ik technieken die ik later kan gebruiken om aan anderen te helpen.

Als ook Ava haar brevet gehoorzaamheid heeft behaald, ben ik super fier. Een vruchtbaar jaar! Want ook iets later behaal ik mijn brevet voor treibball instructrice. Het lijkt wel alsof ik in een stroomversnelling zit.
Ik droom intussen al een tijdje om met honden te werken op een meer "easy way". Iets opstarten waar ik mensen kan activiteiten aanbieden die ze nog niet echt kennen of tijd spenderen met hun hond ondanks hun drukke agenda. En zo groeit er het laatste jaar het idee van een belevingscentrum.

In december 2017 neem ik de grote beslissing om mijn ontslag in te dienen in de hondenschool en voor mijn droom te gaan.
Ik schrijf me nog in voor een EHBO voor honden cursus aan Syntra en Doga opleiding in West-Vlaanderen opdat ik toch zeker met goede achtergrond kan starten.

In 2018 zal mijn grote droom uitkomen... HonDdeugend !
Hopelijk kunnen jullie meegenieten van mijn passie!